Wat is een ‘hardleerse organisatie’?

Het is weer zo ver! Een van de regelmatig terugkerende trends sinds 1985, is dat een traditionele hierarchische organisatie van het industriele type (maar kan ook afdeling, bedrijfsonderdeel of kolom/silo zijn) met vaak bokito’s aan het hoofd zichzelf plotseling uitroept tot “lerende organisatie”. Of de ambitie uitspreekt om “het” te worden.

Ik zeg expres “zichzelf uitroept tot” omdat als je vervolgens het gedrag van managers, waaronder veel ‘Bokito-managers’ en van veel andere mensen in zo’n vaak traditionele “command & control” organisatie observeert, dan blijkt dat die organisatie helemaal geen karakteristieken heeft van een “lerende organisatie” maar van een “hardleerse organisatie.”

Lees ook: ‘Wat is ‘bokito-management?’,  ‘Wat is persoonlijke right-skilling?‘,  ‘Corporate skills zijn irrelevant als je ondernemer wilt worden’ & ‘De toekomst van managen, organiseren en samenwerken’

Wat is een ‘hardleerse organisatie’?

Dat is een organisatie die stelselmatig dezelfde fouten maakt (maar ze liefst in de doofpot stopt), daar niet van leert en als een van de meest gebruikte technieken daarvoor structureel streeft naar een monocultuur. Eigenlijk wordt alles op alles gezet om te voorkomen dat mensen vrijelijk met elkaar kennis en ervaring uitwisselen.